Non-dualiteit - Advaita

Non-dualiteit. Alles is één, er is geen enerzijds-anderzijds. Wanneer je bijvoorbeeld over God spreekt dan is er enerzijds God en anderzijds de mens, de natuur, de kosmos.

Non-dualiteit kent zijn oorsprong in het oude India. Hieronder enkel een aantal grote lijnen.

Het is beter om advaita geen "éénheid" te noemen, maar het te omschrijven als niet-dit en niet-dat. Wanneer we het éénheid noemen, dan gaat het denken meteen aan de slag en zegt "dit ken ik", terwijl het denken alleen het woord kent, het omhulsel, maar helemaal niet wat het echt betekent. Dit is trouwens onmogelijk, het denken kan slechts drie - of hoogstens vier - dimensies aan (3D), terwijl het om veel hogere waarheden en inzichten gaat.

Het woord "advaita" komt uit het Sanskriet en betekend "niet-tweeheid". De a in a-dvaita staat voor niet, dezelfde a als in Nederlandse woorden zoals asociaal (1).

Vaak komt de term "Advaita Vedenta" voor, wat dan naar de Veda's verwijst. Vedenta betekend letterlijk "het eind van de Veda's". De non-dualiteit kan best los gezien worden van de Veda's, wat meer en meer het geval is.

Indische geschriften

De oudste Indische geschriften zijn de Veda's.
De meest diepgaande, mystieke, geschriften uit India zijn de Bhagavad Gita (2) en de Upanishaden (3).

Shankara (rond 800)

Shankara heeft van wat toen bestond op vlak van non-dualiteit - voornamelijk de Upanishaden in combinatie met de Bhagavad Gita - één geheel gemaakt.
Hij schreef vele boeken (4) waaronder:

De rede als bekroning

Uitleg o.a. bij Standaard Boekhandel.

Dit boek kan als leerboek voor de ganse non-dualiteit gezien worden.

Atmabodha

Een prachtig boek met 68 afzonderlijke wijsheden.
Voor eigen gebruik gratis bij Ars Floreat.

"De grote drie" (20ste eeuw)

In de twintigste eeuw waren er drie heel bekende advaita leermeesters, met name Nisargadatta Maharaj, Atmananda (ook wel Krishna Menon genaamd) en Ramana Maharshi.
O.a. bij de auteur Philip Renard kan je hier heel wat over vinden.